Benvidas, benvidos, amigas e amigos

A paz é o camiño, e facemos camiño ó andar. A paz é un descubrimento, non unha conquista, dicía, Raimon Panikkar. A guerra e a violencia non son fatalidades biolóxicas. Aprendemos a ser violentos. Por iso temos que "desaprender" para ser pacíficos, que non submisos, nin súbditos, nin mansos. Federico Mayor Zaragoza di que a aprendizaxe da democracia é a pedagoxía da paz. E María Zambrano afirmaba que a paz é moito máis que unha toma de postura, é unha auténtica revolución, un modo de vivir, un modo de habitar o planeta, un modo de ser persoa.
A paz como cultura...

29 abr 2015

A educación como unha prioridade estratéxica



Non vai ser difícil facelo mellor. O listón que deixa o PP en Santiago está tan baixo que, a pouco que nos esforcemos, a situación mellorará significativamente. No caso da área de Educación, sen dúbida algunha. Certo que houbo tres alcaldes. Certo tamén que a maioría da corporación actual non foi referendada pola cidadanía. Certo ademais que vivimos o maior grao de inestabilidade política baixo a maioría absoluta dun partido que podiamos imaxinar. Na responsabilidade específica de Educación o número de titulares foi disparatado, nada menos que seis!!!, a demostración do pouco interese que o PP tivo no ensino público.
         O actual Departamento de Educación, aquel que con tanto cariño creou Victor Ferreira no primeiro goberno de Xerardo Estévez, está hoxe desmantelado, cando as necesidades para programas e servizos se incrementaron notablemente nos últimos anos. A planificación, o diagnóstico de necesidades, a previsión, o diálogo, a participación da comunidade educativa, a xestión ou o simple mantemento de centros, estiveron, e están, sen dirección política coñecida, un secreto a voces entre o profesorado e as asociacións de nais e pais.
         Para Compostela Aberta, o primeiro, antes que nada, será retomar o diálogo coa comunidade educativa, restaurar a confianza, auditar, escoitar e avaliar, redimensionar a concellalía, atender as necesidades inmediatas dos profesionais que nela traballan, recoñecer a súa dedicación, en tantas ocasións menosprezada.  E logo priorizar ás persoas, poñer ós nenos e nenas no centro de atención, con políticas novas, desde a perspectiva de que a educación será unha prioridade estratéxica entendida, como non, como un servizo público, gratuíto, universal, inclusivo, galego, laico e da máxima calidade, aproveitando todos e cada un dos aproximadamente 3 millóns de euros de orzamento anual cos que contamos.
         Para nós a educación nunca é un gasto. Trátase do mellor e máis rendíbel investimento en futuro, con retorno económico, social, cultural e persoal. Compre lembrar aquel dito que afirma “Si cres que a educación é cara, pensa no cara que pode ser a ignorancia”. Hai anos que a UNESCO aprobou o seu modelo dunha educación para todos e ó longo de toda a vida, non circunscrita ós muros escolares e o ensino regrado, por iso promoveremos e incentivaremos as Escolas Municipais de Nais e Pais, como espazos de carácter formativo, preventivo e de participación.
         Queremos unha cidadanía educada, cooperativa, crítica, igualitaria, equitativa e por iso ampliaremos a Rede de Escolas Infantís Municipais, do ciclo 0-3, probablemente o período educativo máis determinante na conformación da personalidade, na prevención do fracaso escolar e para corrixir desigualdades. Con Santa Marta e o Castiñeiriño teremos unha rede digna.
         A educación como eixe transversal das políticas públicas municipais de Compostela Aberta, con programas específicos en materia de inclusión, igualdade de xénero, lingua, cultura de paz e dereitos humanos, mellora da convivencia democrática ou de educación ambiental.
         Estableceremos mecanismos e estruturas de participación para facilitar a colaboración entre centros de primaria e de secundaria, para contribuír á mellor integración e acollida do alumnado nos institutos de referencia.
         Queremos unha educación aberta a toda a cidadanía, que supere os muros das escolas, un modelo participativo e de corresponsabilidade na xestión, e por iso impulsaremos o Consello Escolar Municipal e outras formas de participación de ámbito menor, para que a comunidade educativa se sinta representada e partícipe da xestión.
         Promoveremos a reelaboración do Mapa Escolar Municipal, en colaboración coa Consellería, sobre a base dunha planificación e diagnose de necesidades compartida, e abriremos os centros educativos fora do horario escolar, con programas formativos e culturais, e apoiaremos a ampliación e mellora da Escola Municipal de Música, á danza, ó teatro, e a outras actividades artísticas. Poñeremos en funcionamento inmediato o Centro de Recursos para a Lectura e o Xogo, a Ludoteca de Fontiñas, e atenderemos, de maneira especial, ós Comedores Escolares introducindo cambios significativos no prego de condicións en relación co comercio de proximidade, produtos ecolóxicos, plans nutricionais ou formación específica de monitores.
         Somos un concello educador nunha cidade educadora, formamos parte da Rede Estatal de Cidades Educadoras e da súa Asociación Internacional aínda que non o pareza. Nese marco desenvolveremos os seus programas en materia de paz, convivencia e dereitos humanos, de turismo patrimonial, ou nos acolleremos ós programas da UNESCO, como é  o Learning, de comunidades de aprendizaxe, entre outros.
         Queremos facer realidade, en Santiago de Compostela, o soño pedagóxico e urbanístico de Francesco Tonucci, a súa Cidade dos Nenos, o modelo educativo que pon ós cativos como referente, para facer unha cidade á altura da súa mirada, que é a mirada das persoas, co programa Camiñando á Escola nos centros de Pio XII, Lopez Ferreiro e as Fontiñas. E poñeremos en marcha o Consello Escolar da Infancia tal e como funciona en tantas cidades do mundo, particularmente, na rexión de Regio Emilia en Italia.
         Por último, para Compostela Aberta, a USC e o Concello non poden vivir de costas, teñen que atopar espazos de entendemento e de colaboración máxima, de acordo co papel central que a Universidade ten para nós. Apoiaremos as súas xustas reivindicacións diante da Xunta, fomentaremos a cooperación en programas e servizos, en especial aqueles que teñen que ver con sectores básicos da economía de Santiago. Recuperaremos os Campus como espazos de lecer, empezando polas grandes avenidas da Residencia, porque non nos resignamos a vela como un enorme aparcadoiro en superficie. Colaboraremos no mantemento de xardíns e instalacións públicas. Poñeremos en marcha un transporte público intercampus e incentivaremos a capital de Galicia como cidade congresual. E apoiaremos a creación do Campus da Cidadanía, entre outros.
            Coa vosa axuda, poderemos facelo...

12 abr 2015

Valores republicanos, no aniversario do 14 de Abril.

 

   


   Conmemoramos o 84 Aniversario da II República Española. Un 14 de Abril de 1931, logo dunhas eleccións municipais como as que teremos en Maio, mudou o réxime político. Mais o cambio non foi so de monarquía a república. Afectou, sobre todo, os valores cos que as candidaturas populares se presentaban e cos que trunfaron. Non era simplemente botar ó rei e implantar a república. Tratábase de recuperar  plenamente para a vida política e social os novos valores da civilidade, do republicanismo cívico, a res-pública, os principios e os fins da cousa pública, o Ben Común, aqueles grandes obxectivos que figuraban xa nos ideais da revolución francesa "Liberdade, igualdade, fraternidade", xunto coa reivindicación da cidadanía como suxeito político, o papel protagonista da sociedade civil e das súas organizacións, a defensa inequívoca do público, fronte á invasión e o saqueo privatizador.

   Cando as Administracións Públicas, o Estado, os gobernos, en calquera dos seus ámbitos, deixan de protexer e garantir os dereitos das persoas, dos máis febles, da xente do común, ordinary people, para converterse en axentes dos máis poderosos, das elites non electas, das castas de diversos formatos, cando os dereitos humanos fanse papel mollado e as constitucións liturxia retórica, mesmo a xustiza e a separación de poderes, compre lembrar o magnífico Preámbulo da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948 cando di:


...Considerando esencial que os dereitos humanos sexan protexidos por un réxime de Dereito, a fin de que o home non se vexa compelido ao supremo recurso da rebelión contra a tiranía e a opresión...
   
      Unha rebelión cívica, cidadá, que probablemente empezou co 15M e que continua cos partidos emerxentes e as mareas democráticas que ameazan seriamente o modelo político turnista implantado en 1978. Un réxime que como aquel do alborexar os anos '30 estaba esgotado, alomenos para moitos sectores da poboación, especialmente, os mais xoves.

   Outro aspecto que merece un  comentario foi o entusiasmo, a ilusión que xerou o republicanismo entre a poboación xa que significaba rexeneración democrática fronte a unha corrupción sistémica como a actual, al juego, hagan el juego, el estraperlo es dinero, de la derecha española, cantaba o meu avó, Jose María. Foi un período de encantamento, como o é o actual, coa caída en desgraza dos partidos dinásticos, hoxe bipartidistas. A II República chegou sen esperala, da noite para a mañá, aínda que fose un desexo soñado por tantas persoas de ben.

   O republicanismo cívico, daquela como hoxe, significa moito mais que un cambio de réxime político, trátase do trunfo social dos valores democráticos, os grandes e os mais miudos, aqueles sen os cales os anteriores carecen de sentido, refírome a decencia, a honestidade, a honradez, a transparencia, a vocación de servizo público, solidariedade, cooperación, tolerancia, laicidade ou a racionalidade.

   Contan da existencia duns Mandamentos Republicanos, tan simples como relevantes, que compre coñecer e cumprir, especialmente polos candidatos e candidatas que aspiran, aspiramos, a entrar non novos concellos logo do 24 de Maio. Din así: 


" O primeiro, amar a Xustiza por riba de tódalas cousas. O segundo, render culto a Dignidade. O terceiro, vivir con Honestidade. O cuarto, intervir con rectitude na vida pública. O quinto, cultivar a intelixencia. O sexto, promover a educación. O sétimo, traballar. O oitavo aforrar. O noveno, protexer ó mais feble. E o décimo, non procurar o beneficio propio a costas do prexuízo alleo.

   Estes fermosos mandamentos foron editados na imprenta Gutemberg de Guadalajara, un 31 de Maio de 1931, feitos públicos por Felix Poblacion, xornalista vinculado o centro documental da memoria histórica nun máis que oportuno artigo publicado en Publico recentemente. 

   As mareas municipalistas, cidadás e democráticas, deberían, deberiamos, asumilos como propios, eu o fago publicamente, porque son o mellor exemplo de compromiso persoal coas virtudes e deberes cívicos republicanos, en definitiva, coa ética cívica.