Manías...

       

        Alguén dirá que son un resentido. Que teño manía persecutoria. Que o victimismo xa non me permite ver a realidade obxectivamente. Mesmo que son un vello cascarrabias. Sen embargo, a estas alturas da vida, que máis nos poden facer? Estoume a referir, claro está, ó Seminario Galego de Educación para a Paz, unha entidade con 28 anos de antigüidade, nada menos!.

        Desde o mesmo momento en que Conselleiro de Educación, Jesús Vázquez, chegou a San Caetano, todo cambiou para peor. Quitáronnos as axudas, de educación, de cultura, de política lingüística. Anularon o convenio de colaboración que asinara no seu día Juan Piñeiro Permuy, que renovara Celso Currás, ó igual que Laura Sánchez Piñón. Retiraron a Comisión de Servizos convocada por concurso de méritos e renovada anualmente. Ignoraron o Plan Integral de Mellora da Convivencia Escolar que tanto contribuímos a elaborar de maneira ben activa. Cesáronnos no Observatorio Galego aínda que seguimos a ser membros do estatal, por nomeamento de Angel Gabilondo. Invisibilizáronnos todo o que puideron e seguen, e seguen, como os coellos do anuncio.

        As razóns non son económicas. Non é a crise. Trátase, como en tantas outras dimensións, dunha estafa. Débese ó máis obtuso sectarismo ideolóxico.  A censura, a ocultación, o ninguneo, é tan grande que chega a todas partes. Argumentario político. Directrices. Sutilmente ás veces. Silenciosamente noutras. Burdamente as máis.

        Contarei as dúas últimas, ben recentes, e que cada quen tire as súas conclusións.

        A primeira fai referencia ó uso das instalacións do Museo Pedagóxico de Galicia (MUPEGA), un centro público magnífico promovido por Celso Currás, que el mesmo animou a dinamizar, e no que vimos realizando numerosas actividades desde a súa inauguración, sen problema algún. Mesmo recibimos as felicitacións do propio conselleiro Currás en varias ocasións.

        Neste curso académico empezaron as dificultades. Que si había demasiadas peticións, que si era usado por entidades que pouco tiñan que ver coa educación... Ningunha das razóns esgrimidas tiña que ver co Seminario Galego de Educación para a Paz, organización educativa, obviamente, cun convenio vixente coa Consellería, nunca denunciado. A primeira negativa, logo rectificada, foi para a realización dun curso de cine dirixido por Toni Brea. A segunda, tamén modificada, finalmente, foi para a celebración do Día Escolar pola Paz, o pasado día 30 de Xaneiro. Sen embargo, considerouse como unha excepción, unha especie de favor de última hora. No futuro, a cousa xa non pintará igual, agás rectificación. Debo dicir, en honor á verdade, que o director en funcións do MUPEGA non ten nada que ver.

        O outro exemplo que relatarei tamén foi con ocasión da celebración deste día da nonviolencia en Ourense. Acto precioso na Praza de San Martiño, con case que 80 cativos de 6º de Primaria do Colexio de Practicas, cos seus paraugas reciclados para a paz, colaboración do concello, escola municipal de música... aparecen dous equipos da TVG, dous! a falla dun. Toman imaxes, entrevistas ós nenos e nenas, tamén á concelleira Ana Garrido, a min mesmo, pídennos que prolonguemos o acto para entrar en directo, facémolo e, ¡que casualidade!, na emisión no Telexornal do mediodía, efectivamente, saen os rapaces, os paraugas, o marco incomparable da praza e da catedral... pero..., sempre ten que vir un pero, parecera que agromaran por xeración espontánea, como os cogomelos, unha obra propia da natureza...   Ningunha mención ó Seminario Galego de Educación para a Paz, ó concello de Ourense, ó seu departamento de educación, ó Colexio de Practicas, ó seu profesorado... por que?, diría o Mourinho, por que?. Decisión dos profesionais que cubriron a nova?. Non o creo. Penso que ten que ver máis co sectarismo dos responsables políticos da cadea pública, ca censura, co extremismo ideolóxico, co obxectivo de invisibilizar todo aquilo que non é do PP ou dos seus sectores afíns.    

        Unha pregunta sen mala intención para rematar. Acontecería o mesmo si a entidade promotora dos actos fose unha ONG da Igrexa? Ou si o Concello non fose do PSOE?. O deixo así para o voso xuízo.

        Ben, quizais todo isto sexa unha fabulación miña, un conto para nenos dun vello cascarrabias, unha invención, cousas da idade e da xubilación...