Benvidas, benvidos, amigas e amigos

A paz é o camiño, e facemos camiño ó andar. A paz é un descubrimento, non unha conquista, dicía, Raimon Panikkar. A guerra e a violencia non son fatalidades biolóxicas. Aprendemos a ser violentos. Por iso temos que "desaprender" para ser pacíficos, que non submisos, nin súbditos, nin mansos. Federico Mayor Zaragoza di que a aprendizaxe da democracia é a pedagoxía da paz. E María Zambrano afirmaba que a paz é moito máis que unha toma de postura, é unha auténtica revolución, un modo de vivir, un modo de habitar o planeta, un modo de ser persoa.
A paz como cultura...

11 oct 2013

Pois non foi Malala... a Nobel da Paz








Voltar ó colexio faime moi feliz. 
O meu soño é que todos os nenos do mundo poidan ir á escola 
porque é o seu dereito básico
Malala Yousafzai

   
   Malala Yousafzai, unha moza paquistaní de 16 anos, foi violentamente atacada o ano pasado, concretamente, o 9 de Outubro de 2012, en Mingora, cando ía coas súas compañeiras no autobús escolar, por activistas talibáns. O seu delito, defender o dereito á educación para as nenas do val do río Swat, onde os talibáns prohibían que as cativas foran á escola. Con 11 anos empezou a escribir un blog para a BBC baixo o pseudónimo de Gul Makai.

   Como resultado do brutal ataque, foi tiroteada en varias ocasións, dúas balas impactaron no seu cráneo e pescozo. Varias compañeiras tamén recibiron disparos. Hoxe reside en Inglaterra, onde foi trasladada para ser atendida das graves feridas do atentado. Os talibáns a teñen condenada a morte. Por sorte pode seguir cursando alí os seus estudios de Secundaria.

   Onte recibía a boa nova da concesión do Premio Sájarov á liberdade de conciencia da Eurocámara. O recollerá o vindeiro 20 de Novembro, en Estrasburgo.

    Malala forma parte dese selecto grupo de seres humanos que, nun momento determinado da súa vida, con coraxe e valentía admirables, deciden plantarse e dicir, basta. Como Rosa Parks, aquela costureira de Mongómery, nos EE.UU. que con firmeza e dignidade dixo non a unha legalidade manifestamente inxusta e discriminatoria.

   Ás veces, algunhas persoas, diante das dificultades, caen no abatemento e na resignación. 

   - Total, que podo facer eu. Imposible. As cousas son como son. É o que hai. 

   Nestas circunstancias sempre penso en Rosa Parks, en Malala, en Martin Luther King, en Nelson Mandela, en Aung San Suu Kyi, en Shirin Ebadi, en Adolfo Pérez Esquivel, en José Ramos Horta... porque cun pequeno xesto, cunha actitude, podemos cambiar o mundo. Federico Mayor Zaragoza con frecuencia di: "A única semente que non frutifica é aquela que non sementamos".

   Malala foi quen de manifestar a súa oposición ó que consideraba a violación dun dereito básico, o dereito á educación das mulleres, un dereito humano fundamental, esencial para que os demais dereitos podan ser exercitados. Porque é por medio da educación como podemos acceder á liberdade e a autonomía persoal, ó pleno desenvolvemento da personalidade humana, así o establece o artigo 26 da Declaración Universal dos Dereitos Humanos, nos seus tres apartados: 

1.- "Toda persoa ten dereito á educación. A educación debe ser de balde, polo menos no que se refire á instrución elemental e fundamental. O ensino elemental será obrigatorio. O acceso ós estudios superiores será igual para todos, en funcion dos méritos respectivos". 

2.- "A educación terá como obxectivo o pleno desenvolvemento da personalidade humana e o fortalecemento do respecto ós dereitos humanos e ás liberdades fundamentais; favorecerá a comprensión, a tolerancia e a amizade entre todas as nacións e todos os grupos étnicos e relixiosos; e promoverá o desenvolvemento das actividades das Nacións Unidas para manter a paz".

3.- "Os pais terán dereito preferente a escoller o xeito de educación que se lles deberá dar ós seus fillos"

   Que necesario sería que os nosos políticos, ministros e conselleiros, leran, con máis frecuencia, a Declaración de 1948, sobre todo, antes de ditar normas e leis que van contra do espírito e a letra deste extraordinario documento universal.

   Millóns de nenos e nenas seguen hoxe privados de oportunidades educativas, en moitas ocasións, en razón da pobreza e da fame, tamén da discriminación, como no caso de Malala, e tantas outras cativas no val do Swat, en Paquistán e en tantos outros lugares, neste caso, por unha visión e práctica política intolerante, patriarcal e machista da relixión.

   As Nacións Unidas e a UNESCO, moi en especial, establecen obrigas xurídicas internacionais a tódolos estados asinantes dos tratados, entre eles, a promoción e desenvolvemento do dereito de cada persoa a gozar do acceso a unha educación de calidade, sen discriminacións nin exclusións. Corresponde ós gobernos o cumprimento estrito das súas obrigas, tanto de índole xurídica como política, porque a educación é probablemente o instrumento máis poderoso para transformar ás persoas, para facelas protagonistas das súas vidas, dirixir con sentido a propia vida, dicía Giner de los Ríos.  É a educación unha ferramenta imprescindible para superar a pobreza, a maneira pola que, co propio esforzo, teñamos unha participación plena na vida da nosa comunidade.

   Malala é hoxe unha activista moi relevante dos dereitos humanos a escala planetaria, máis en particular, do dereito á educación, para tódalas nenas e nenos do mundo, e especialmente, dos dereitos das mulleres, á igualdade e á non discriminación, en Paquistán e en calquera lugar do mundo.

   Debemos felicitarnos, polo Premio Sájarov. Aínda que non recibira o Nóbel da Paz. Nesta ocasión, na que había máis candidatos e candidatas que nunca, nada menos que 259, o galardón foi para a Organización para a Prohibicion das Armas Químicas (OPWC). O actual presidente do Comité Nobel, Thorbjorn Jagland, membro destacado do Consello de Europa, non quere saírse do "políticamente máis correcto". De feito, podería ter anunciado outras posibilidades, moitas delas decepcionantes, como foron as de Obama en 2009 ou a da Unión Europea, vaia cara!, o ano pasado. Sen remontarnos a máis atrás. E menos mal que non escolleron a Vladimir Putin, tamén nominado, prototipo de macho alfa homófobo, por non entrar en máis detalles.

    A OPWC, siglas en inglés da Organisation for the Prohibition of Chemical Weaponsde máxima actualidade polo proceso de inspección e desmantelamento das armas químicas en Siria, é unha axencia creada en 1997 e agrupa ós estados asinantes do Tratado contra o armamento químico. Ten a súa sede na Haia e traballa para as Nacións Unidas desde o ano 2000. 

   Felicitamos obviamente a entidade gañadora do Nóbel da Paz pero confesamos que nós tiñamos outras candidatas preferidas, por exemplo, Malala que celebrará o seu Premio Sajarov e con ela tódalas mulleres que defenden, cada día, en circunstancias tan difíciles como ela, a igualdade entre homes e mulleres, o dereito á educación e a non discriminación en razón de sexo, pensamento, crenzas, raza, etnia, opción sexual ou de calquera outra índole.