Benvidas, benvidos, amigas e amigos

A paz é o camiño, e facemos camiño ó andar. A paz é un descubrimento, non unha conquista, dicía, Raimon Panikkar. A guerra e a violencia non son fatalidades biolóxicas. Aprendemos a ser violentos. Por iso temos que "desaprender" para ser pacíficos, que non submisos, nin súbditos, nin mansos. Federico Mayor Zaragoza di que a aprendizaxe da democracia é a pedagoxía da paz. E María Zambrano afirmaba que a paz é moito máis que unha toma de postura, é unha auténtica revolución, un modo de vivir, un modo de habitar o planeta, un modo de ser persoa.
A paz como cultura...

23 dic 2015

A modo de balance e boas festas

   



   Pasaron xa 6 meses, fugazmente, como se nada, aínda non dou creto, seis meses!, desde aquel 13 de Xuño en que tomamos posesión na sesión plenaria do Concello de Santiago. Asumimos daquela o goberno municipal, como COMPOSTELA ABERTA, certo, en minoría, mais como a lista máis votada pola nosa cidadanía. Un goberno municipal con Martiño Noriega como alcalde, o home tranquilo. Foi, de verdade, un acto moi emotivo, con nervios, e como concelleiro electo máis antigo da nova Corporación entreguei o bastón de mando ó novo alcalde. Alguén fixo unha broma, "nada menos que das mans de Dios", de Manolo Dios, parecía un adianto da respectuosa laicidade coa que Compostela Aberta, a marea seca da capital de Galicia, concorreu ás eleccións municipais e decidiu actuar. Xa era hora...
   A verdade é que desde aquela non tiven tempo para actualizar este blog. O retomo agora aínda que sexa simplemente para facer un pequeno balance.
   O primeiro que quixera comentar é que os poderes máis influíntes da cidade, os que non dan a cara, aqueles que estaban acostumados a exercer o mando en praza sen ter que presentarse ás eleccións, non aceptaron de bo grao o trunfo de CA. Desde o minuto un, nada de 100 días de graza, empezaron cunha teimuda labor de descrédito, de deslexitimación, mesmo no persoal, como nunca acontecera. Nin sequera cando na lexislatura anterior do PP había motivos máis que sobrados para trasladar a crecente indignación cidadá á opinión pública. Cabería preguntarse por cantos titulares críticos mereceron Conde Róa ou Angel Currás. Razóns había máis que sobradas, tanto no ámbito privado como no público, para encher portadas e telexornais. Pero non o fixeron. Os mantiveron a salvo, ben protexidos, como nun santuario, claro, pagaban por elo, iso si, con diñeiro público, uno de los nuestros, porque -efectivamente- eran dos deles.
   A nós seguen a vernos como intrusos, queren que nos sintamos como quen rouba un xoguete a un cativo, como auténticos salteadores de tumbas, uns desarrapados, uns "piés negros", infamia, pero de onde saíron?, preguntan, onde estaban antes?, si nunca os vimos nos "gallegos del año", nas medallas e nos saraos que montamos, nos cócteles e nas festas privadas, como é posible que non os tiveramos fichados?...
   E para atacarnos válelles todo, verdade e mentira, persoal ou público, sen medida, mesmo atrevéndose a facer chistes cos nomes e apelidos, alcalde 2.0, ou co meu, que orixinais!, mesmo escribiron, para coñecemento público, que son ateo nunha covarde Tribuna "Libre" anónima titulada "Veleidades Laicistas" que non esquezo, de autoría oculta dun personaxe que prefiro non citar. Podería ter esixido unha rectificación pública, mesmo querelarme por falsidade, por vulneración de dereitos, os humanos, que garanten o dereito á intimidade, á honra, que protexen o non declarar sobre as propias crenzas. Pero xa postos a descobrirmonos, pois non, non son ateo, declárome agnóstico e respectuoso coa liberdade de conciencia, defensor da aconfesionalidade do Estado, un precepto constitucional básico tan violentado neste país, partidario da completa separación entre a igrexa e o estado, da distinción clara entre os comportamentos públicos e os privados dos cargos institucionais, algo elemental, que ven dos ideais ilustrados, bandeira e causa desde o século XVIII. Nisto, como en tantas outras cousas, por sorte, a cidadanía vai moi por diante dos partidos e dos medios, mesmo a propia Igrexa de Compostela está a anos luz por diante destes que tanto añoran o nacionalcatolicismo. Alá eles.
   Pero volvamos ó balance, a salientar algunhas das iniciativas que puxemos en marcha na Concellaría de Educación e Cidadanía. A primeira, a propia denominación, unha maneira de reivindicar a materia suprimida de Educación para a Cidadanía e os Dereitos Humanos, tan necesaria!. Unha responsabilidade que ten competencias, as tradicionais de educación, reparación e mellora dos centros escolares públicos, así como sobre a construción da cidadanía, os valores democráticos, o republicanismo cívico, e sobre dereitos humanos.
   Desde o primeiro momento quixemos recuperar o diálogo institucional, roto, logo de catro anos nos que pasaron pola concellaría ate 6 concelleiros/as de educación neste Concello, e falamos coas AMPAS, cos sindicatos, cos representantes dos traballadores e traballadoras, monitores de escolas infantís e comedores, visitamos os centros, reunímonos cos directores e directoras, e escoitamos, sobre todo escoitamos, activamente, tomando nota.
   Recollemos en Madrid o premio de educación viaria a toda unha traxectoria de anos do Departamento de Educación que dirixe Xosé Manuel Rodríguez Abella. Celebramos, con moito éxito, o Día Europeo da Música, en Area Central, nas Praterías, con bandas e agrupacións de Galicia, coa Escola Municipal de Música e puxemos en marcha o Programa de Conciliación do Verán, abrimos dous centros con comedores para tódalas familias que o necesitaban, e co remate do curso, por primeira vez, recibimos no Salón Nobre de Raxoi ós mestres e mestras xubilados no curso 2014/2015, nunha cerimonia co alcalde, de recoñecemento e dignificación da profesión docente, unha iniciativa que manteremos e melloraremos no futuro.
   O día 2 de Xullo dirixinme ó despacho do Secretario Xeral Técnico da Consellería, responsable de comedores, non levaba eu nin un mes no cargo, para reclamarlle o Convenio preceptivo para proceder a licitar o contrato de comedores escolares que caducaba en Setembro. Había meses que a concelleira do seu mesmo partido o viña reclamando, teño constancia escrita. Disto non falaron os medios. Comprometeuse conmigo a facilitarmo de inmediato pero aínda o mandou a finais de Xullo. Aprobámolo en Xunta de Goberno, asinouno o alcalde e quedamos á espera da sinatura do Conselleiro de Educación e Ordenación Universitaria para iniciar un procedemento aberto de concurso público. Foron probablemente os comedores escolares o asunto que máis tempo preocupou e ocupou a este edil nestes 6 meses, e aínda estamos con eles, logo de que o concurso público quedara deserto como consecuencia, fundamentalmente, dun prego de condicións moi rigoroso, tanto no económico como no educativo. A volta de vacacións de Nadal teremos unha nova adxudicataria. Compre resaltar que, contra a opinión publicada neste tempo, os comedores escolares funcionaron con total normalidade. Parecera que había moitos interesados en que non fose así. Teremos dous anos para reflexionar participadamente sobre o modelo que queremos de comedor escolar para o futuro, porque o actual, para min, está superado.
   Visitei practicamente tódolos centros, varias escolas infantís, falei coas direccións, coa federación de ANPAS, puxemos en marcha un ambicioso Plan de Obras de Verán por valor de case que 400.000€ que conseguimos rematar en tempo e forma, antes do inicio do novo curso, como non sucedera anteriormente.
    Démoslle pulo a convenios e acordos de colaboración, programas transversais que decaeran nos últimos anos, recibimos ós nenos e nenas saharauís do programa Vacacións en Paz, impulsamos proxectos de roteiros como o da Memoria ou o do Patrimonio Histórico Funerario, abrimos o departamento á cidadanía, recibimos a tódalas entidades que o solicitaron, numerosísimas en seis meses, de todo tipo, empresas, cooperativas, ecoloxistas, pacifistas, audiovisuais, educativas... atendemos ós medios de comunicación, e mesmo oficiei varias vodas civís, loxicamente, no Salón Nobre do Concello.
   Co inicio do novo curso en Setembro fixemos un acto inaugural, con nenos e nenas do colexios, pais e nais, entidades, ONGs, na Sala Mozart do Auditorio, co Alcalde, e con Carlos Blanco, e música, da Escola Municipal (nunca se fixera) e coñecemos os recortes de profesorado, persoal complementario, na atención á diversidade, particularmente, no Colexio de Vite, e manifestámonos con eles para esixir da Consellería máis recursos.
   No Programa Electoral de Compostela Aberta tiñamos en lugar moi preferente recuperar para uso público dous magníficos espazos educativos, a coñecida como Ludoteca de As Fontiñas, construída no curso 2005/2006, nunca aberta, e o Centro de Interpretación do Medio Rural na Portela en Figueiras, pechado en 2012. Desde o primeiro momento anunciei que non tería instalacións educativas pechadas. Busquei a financiación na Deputación Provincial para o Centro Educativo e de Lecer María Miramontes, con 97.000€ e A Portela con 125.000€.
   Outro aspecto que propuxemos foi a elaboración participada dun Proxecto Educativo de Cidade. Reunín, por vez primeira, ós mellores especialistas da Facultade de Educación, coa súa Decana, e encargámoslle un documento de bases que teremos en Xaneiro, para debater sobre el durante todo o curso, co obxecto de aprobalo en Pleno no mes de Xuño, por acordo, para establecer os obxectivos educativos para o trienio 2016-2019. E reincorporámonos ós Programas de Cidades Patrimonio da Humanidade da UNESCO, Aula de Patrimonio para escolares que posibilitará o intercambio entre alumnado da ESO de Santiago de Compostela e Salamanca, así como ó de Cidades Educadoras, e á Rede Internacional de Mayors For Peace, alcaldes pola paz. Colaboramos na homenaxe a D. Francisco Giner de los Ríos, na casa que ocupou na súa visita a Santiago de Compostela, no antigo Hotel Suízo.
   E entregamos o Premio Internacional Compostela, Despois da choiva,  de Miguel Cerro, editado en tódalas linguas peninsulares, inglés e francés, en colaboración con Kalandraka, ó mellor libro ilustrado de literatura infantil e xuvenil no Pazo de Raxoi. E inauguramos cursos, exposicións, foros, emociona, apoiamos o xogo tradicional, os xoguetes educativos en galego, o programa Apego...
   Presentamos o proxecto da nova Escola Infantil Municipal do Castiñeiriño, financiada pola Fundación Amancio Ortega, que estará aberta e en uso no próximo curso escolar.
   Colaboramos co Seminario Galego de Educación para a Paz e coa Rede de Centros de Investigación para a Paz (AIPAZ) na realización dunhas xornadas sobre cultura de paz, seguridade e desarmamento en conmemoración do seu 30 Aniversario, e o Día Internacional dos Dereitos Humanos, cunha lectura pública, con alumnado dos colexios de Santiago.
   Con ocasión das Festas de Nadal participamos activamente na súa realización, co Programa de Conciliación en dous colexios, As Fontiñas e Raiña Fabiola, diversos programas educativos e na posta en funcionamento do Carrusel gratuíto no Obradoiro, e asistimos ós festivais de varias escolas infantís.
   Todo isto, simultaneando a concellaría de educación e cidadanía coa asistencia e participación na Deputación Provincial, plenos, comisións, xunta de portavoces e mesas de contratación. Por certo, porque non se di, sen adicación exclusiva, nin no concello nin na deputación... con horarios e axendas imposibles.
   Para rematar, o levo ben, con moi bo ánimo, co sorriso nos beizos, e tamén co ventiño de cara da folla parroquial 0.0, a miña máis agradábel sorpresa de cada día... me encanta el olor del Napalm por las mañanas...,  grazas Pelaez, grazas Trabanca, rumorosos mentireiros e pólvoras Demetrio, sin ti no soy nada.
   Espírito navideño... Bo Nadal e mellor 2016, a marea que asulaga e limpa...

   


No hay comentarios:

Publicar un comentario