Contan as crónicas madrileñas que mentres Mariano Rajoy relataba no Congreso as súas medidas excepcionais para saír da crise escoitáronse berros como ¡Que se jodan!, ¡A trabajar, vagos! ou ¡A Cuba!, entre as bancadas populares, holigans ultracentristas que non eran quen de reprimir o seu entusiasmo.
Efectivamente, a situación é excepcional, non tanto polas razóns apuntadas polo líder do PP senón pola que se nos ven enriba, ó 99%, á xente do común, ás clases medias, funcionariado, traballadores e persoas desempregadas. Por iso, diante de situacións excepcionais compren respostas excepcionais. Non chega con que cada quen actúe en conciencia. Faise imprescindible a máxima unidade política e social para facer fronte a este auténtico golpe de estado financieiro contra da maioría da sociedade, contra dos dereitos laborais e constitucionais, contra do Estado do Benestar e contra da democracia mesma. Necesitamos dunha estratexia conxunta, unitaria, de todas as forzas sociais, para respostar consecuentemente e parar, pacifica e democraticamente, o maior atentado contra dos dereitos da cidadanía.
En realidade poderiamos afirmar que estamos diante dun xigantesco fraude electoral, unha estafa, un cúmulo de mentiras que amosan o grao de indecencia política ó que chegan algúns. Cabería estudar, tamén, medidas de tipo xurídico, por canto que se están a vulnerar, desde o meu punto de vista, dereitos básicos constitucionais, xunto coa demanda dun referéndum cidadá sobre os recortes anunciados, a solicitude de eleccións anticipadas ou a mesma dimisión do presidente do goberno.
As medidas aprobadas hoxe no consello de ministros, venres 13, coa anuencia de El Rey, irresponsable constitucionalmente, permiten falar tamén, dunha crise de réxime, non só de goberno.
O obxectivo fundamental é saquear ás clases medias, ós traballadores e traballadoras que cobran por nómina, ó funcionariado, unha vez máis, ós desempregados, ó 99% da poboación, para darllo ós mercados, ós acredores, ós grandes bancos, sobre todo alemáns, e consorcios de inversións, especuladores, poñendo a economía e a débeda, sen rubor, por riba das persoas, hipotecando o noso futuro e o de xeracións, para tapar os roubos, a mans cheas, realizados pola banca española e as caixas en conivencia coas grandes construtoras e inmobiliarias, xunto cun despilfarro político asentado nunha corrupción intolerable. Diante dos nosos ollos, como nun xogo de mans, propio de expertos trileiros, déronnos un cambiazo maiúsculo, co obxectivo de transformar, por arte de birlibirloque, unha inmensa débeda privada, en débeda de todas e todos, en débeda pública soberana.
E para pagala, para satisfacer as demandas dos acredores, bancos e consorcios, como dicía, apélase á maioría da sociedade, para sacarlle máis recursos, mentres que os responsables desta desfeita se van de rosiñas, con pensións e indemnizacións millonarias, vense premiados cunha amnistía fiscal inmoral e inxusta, ó tempo que eluden calquera contribución solidaria para afrontar as consecuencias dos seus propios actos. De tal maneira que, os ricos, as grandes fortunas, contrariamente ó que acontece en Francia, por exemplo, non terán que pagar ningún imposto solidario, nin tampouco un gravame polo comercio de luxo, que non para de aumentar. A Igrexa, outro exemplo, seguirá a non tributar o IBI e recibirá millóns anuais de financiación estatal alonxándose así da autofinanciación acordada hai tantos anos. Ou a Casa Real, ou o ensino privado, con subvencións millonarias que tampouco paran de aumentar, ou o profesorado de relixión nos colexios públicos nomeados polos bispos, como nos réximes teocráticos nun Estado formalmente aconfesional.
Tampouco o Mº de Defensa verá diminuídos substancialmente os seus presupostos. O ministro Morenés y Díaz de Eulate garantirá o cobro da millonaria débeda contraída coa empresa privada para a que traballaba e seguiremos a gastarnos 1 millón de euros diarios pola presenza de tropas españolas no exterior. E continuarán as SICAVs, e os executivos do IBEX verán incrementar os seus salarios un 5%, en plena crise, ocupando o primeiro lugar entre os mellor pagados de Europa con salarios de 522.000€ de media. Quen dixo crise?, unha estafa, un fraude, unha política económica que defende, sen escrúpulos, os intereses dunha minoría, os deles, aqueles que sempre defenderon, en razón da súa clase.
Pero é que aínda hai máis. Cando a cidadanía maioritariamente reclama aforros e recortes, por exemplo, nas Deputacións, no Senado, nos gastos suntuosos incomprensibles, Gaiás, porto exterior... ven Rajoy e reforza as competencias e recursos das deputacións provinciais, claro, sabe moito disto, do poder clientelar que supoñen. E o recorte de concellais nun 30%, na maioría dos concellos galegos, vai significar a consolidación artificial, fraudulenta, do bipartidismo, excluíndo ás forzas minoritarias, outra regresión democrática.
E o peor de todas estas medidas é que non van a sacarnos da recesión, caerá a actividade económica, diminuirá o consumo drasticamente, aumentará o desemprego e chegaremos ós 6 millóns de parados, con menor cobertura, e cunha reforma laboral que so favorece o despido barato. Entraremos nunha depresión que nos empobrecerá máis e máis, á maioría da cidadanía, especialmente ós sectores máis febles que caerán, sen remedio, na exclusión, na mendicidade ou na marxinalidade social cos riscos evidentes derivados para a convivencia, e medrarán as desigualdades de todo tipo.
A cultura do medo, a invitación á resignación: non hai máis remedio, son medidas impostas, non hai alternativa..., atronarán nas teles e demáis medios de comunicación para favorecer a parálise e asegurar o voto conservador.
Necesitamos, como auga de maio, outras políticas, outras prioridades, decencia, honestidade, radicalidade democrática, outra cultura política, valores cívicos e democráticos, poñer a economía ó servizo da cidadanía e non ó revés, lexislar para o 99%.
Por iso faise imprescindible que as forzas políticas e sociais, contrarias a esta saída da crise, deseñada en beneficio dunha minoría, se senten e acorden unha estratexia conxunta, en defensa do Ben Común, unitaria, con protestas e propostas, propostas e protestas, mobilizadora, xurídica, electoral, para botar do goberno a esta tropa e devolver a esperanza e a ilusión ó noso pobo, Comprometidos por Galicia, desde xa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario