Raxoi apodrece

        Remataba un artigo anterior sobre a crise municipal en Compostela afirmando que disolver a Corporación, moción de censura, autodisolución, eleccións anticipadas..., calquera opción era mellor que esta agonía apodrecida.

        Efectivamente, a oposición está obrigada a dar unha resposta construtiva ó desgoberno municipal e á podredume que sae de Raxoi. Alomenos tanto como o propio PP e o presidente Feijóo que teñen que actuar xa e deixarse de palabras retóricas si, polo que parece, Currás e a súa banda, pretenden seguir, como si nada ocorrera, nada menos que dous anos máis.

        A cidadanía o que reclama non é simplemente un cambio de cromos, quítate ti que me poño eu, senón outras políticas, outras formas, maneiras novidosas de gobernar a cidade, outra cultura política, non só medidas contra da corrupción, honestidade e decencia, obviamente.

        O cheiro, desde logo, non marcha con abrir as fiestras e ventear, pois está impregnando muros, despachos e corredores, arrecende nas rutinas municipais, nos discos duros de moitas persoas. E tampouco se vai fumigando, moito menos con toneladas de aromas e fragrancias. Trátase de cambiar realmente, de impedir que sucesos como os vividos poidan repetirse, que os pelotazos, chanchullos e mordidas queden completamente imposibilitados con lexislación, si, pero sobre todo, con outras políticas, con outros valores, participando da marea universal que reclama resetear a democracia.

        Estaría ben a idea de promover unha moción de censura conxunta, para visualizar unha alternativa, si é posible, ou reclamar a disolución da corporación, nomear unha xestora acordada e convocar eleccións anticipadas. Pero non é suficiente, para os Ecosocialistas de Compostela non chega. Entre outras razóns porque, tal e como están as cousas, esa hipótese, a día de hoxe, parece bastante inverosímil.

        Impulsar unha plataforma sustentada na cidadanía, sen exclusións, de abaixo arriba e de arriba abaixo, transversalmente, que debatera abertamente sobre outras maneiras de facer política municipal, que deseñara un programa de actuación e de rexeneración, asentado na radicalidade democrática e na participación, parece razoable, sempre cos movementos sociais, coas organizacións veciñais, as entidades representativas da cidade, con toda a xente que asuma a condición de cidadán ou cidadá activa na defensa da súa cidade e do ben común. A conformación dunha hipotética candidatura unitaria debera ser o resultado final de todo un amplo e aberto proceso de reflexión e de debate, de cuestionamento do status quo municipal, das formas tradicionais de facer política, das siglas e das forzas do sistema, por riba dos intereses, lexítimos, dos partidos clásicos.

        Para nós, isto sería a clave dunha auténtica ruptura. Un programa de renovación que, para ser crible entre a cidadanía, farta e indignada demais, tería que asentarse na radicalidade democrática e na participación, para devolver a esperanza e rematar coa desafección.

        Falamos de radicalidade democrática, de republicanismo cívico, de transparencia, de sustentabilidade, de xustiza social, cultura de paz, decencia e honestidade, de ética pública, de valores de cidadanía, como eixes principais sobre os que debemos vertebrar un novo proceso constituínte no ámbito municipal, tal e como defendemos nunha proposta non pechada, que pode lerse máis amplamente en www.espazoecosocialista.org.

        Para nos, que queremos ser unha cooperativa política, son tres as liñas básicas no ámbito municipal: a defensa dunha nova cultura da sustentabilidade ecolóxica e social, a participación cidadá e a defensa do ben común.

        A democracia participativa que defendemos, parte de considerar ás persoas como protagonistas, axentes dinamizadores e conscientes do cambio social, ao situarse dentro dos centros de decisión existentes. A cidadanía intervén no proceso democrático e nas distintas fases das que este se compón (definición, planificación, desenvolvemento e control), converte aos cidadáns en actores solidarios que recuperan o dereito á política porque, para nós, a democracia sen participación é un proxecto inacabado.

        Utilizar o método de eleccións primarias para escoller as persoas candidatas, aberto a participación da cidadanía, con mecanismos que garantan a limpeza e transparencia do proceso, na que a orde dos postos nas listas decídese tamén por votación, dotando ademais ó programa electoral da condición de ‘vinculante’ de xeito que o contrato adquirido poida ser requirido no seu cumprimento e no caso de mudalo substancialmente ter a obriga de someterse a referendo.

        Trátase tamén de instaurar fórmulas de fiscalidade participativa, de xeito que a cidadanía poida ser consultada en canto a gravames e impostos, política 2.0., dun modelo de orzamentos participativos a nivel local, de implantar as prácticas de goberno aberto, e do open data sen restricións, aprobando unha normativa de libre acceso á información, publicando, en formato dixital e en estándares abertos, todos os datos económicos, demográficos, sociais e ambientais. De obrigar ás empresas a prestar contas publicamente do destino do diñeiro público que reciban, xustificando o seu uso, e os fins para os que fora concedido. Obrigatoriedade de incorporación nos pregos de condicións de contratacións ou subcontratacións das administración públicas con criterios de compra responsable ética e sustentable. Aprobar unha normativa de participación cidadá que inclúa mecanismos de control da actividade institucional. Crear Consellos Sociais e estruturas de participación política reais e estables, cunha ampliación da pluralidade da representación da sociedade civil e atribucións reforzadas.

        En definitiva, trátase de promover a creación de redes de participación cidadá na programación e control da xestión dos procedementos administrativos ordinarios. Vincular a percepción de financiamento público ao cumprimento da obrigatoriedade legal de prestación de contas detalladas.

        A cidade é da cidadanía, e faise coa cidadanía, non para ela. A toma de decisións sobre a mesma debe residir na veciñanza que exercerá ese dereito a través dos seus representantes democraticamente elixidos. A Carta Urbana Europea sinala con claridade que os "cidadáns son o fundamento da democracia local" (Artigo 4.12.3). A cidade nunca pode entenderse como "propiedade privada" da esfera política. A cidade somentes é gobernable se a construímos coa achega de tódolos cidadáns e cidadás.  

        Diso se trata, tamén, en Compostela.