Benvidas, benvidos, amigas e amigos

A paz é o camiño, e facemos camiño ó andar. A paz é un descubrimento, non unha conquista, dicía, Raimon Panikkar. A guerra e a violencia non son fatalidades biolóxicas. Aprendemos a ser violentos. Por iso temos que "desaprender" para ser pacíficos, que non submisos, nin súbditos, nin mansos. Federico Mayor Zaragoza di que a aprendizaxe da democracia é a pedagoxía da paz. E María Zambrano afirmaba que a paz é moito máis que unha toma de postura, é unha auténtica revolución, un modo de vivir, un modo de habitar o planeta, un modo de ser persoa.
A paz como cultura...

16 mar 2015

Unha carta persoal a COMPOSTELA ABERTA


   Benquerida amiga, benquerido amigo:



   Sen dúbida que tódalas persoas que nos presentamos como candidatos e candidatas ás Primarias de COMPOSTELA ABERTA queremos o mellor para o noso Concello e cidade. Coincidimos loxicamente no interese por derrotar democraticamente ó PP e en indicarlles o camiño das bancadas da oposición onde facer a súa propia rexeneración, tan necesaria!!!.



   E claro que queremos gañar Compostela!. Non é só ter representación, senón acceder á maioría de goberno, para transformar radicalmente Santiago.



   Faremos un Programa Electoral Participativo, algo xa avanzamos nos grupos de traballo, particularmente no de Universidade e Ensino, que eu coordino. Un Programa acorde co noso Manifesto Fundacional e cos Principios de Funcionamento que nos demos, xunto co Código Ético que aprobamos e que contribuín a redactar. Tódolos documentos están na web de COMPOSTELA ABERTA: www.compostelaaberta.org

   Entón, que distingue ás candidaturas que se presentan?. Que pode aportar cada quen da súa propia experiencia e traballo a COMPOSTELA ABERTA?, mais alá de compromiso, ilusión, esforzo, axuda…

   No meu caso, cos anos que teño, pesa máis xa, probablemente, o pasado que o futuro, o fundamental do meu currículum está escrito, para ben ou para mal, moitas persoas o coñecedes, está na web de CA, e máis amplo no meu perfil de facebook e no blog.

   Agora, xa xubilado, quería devolverlle algo a Santiago de Compostela. Teño a ilusión de contribuír a facer dela a cidade soñada, un concello, unha cidade para a infancia, para os nenos e nenas, para as persoas maiores, sobre todo para as máis febles, en tódolos sentidos. Poñer ás persoas por diante de todo, por diante dos coches, dos negocios, dos intereses. Sempre o Ben Común e o Público por riba de todo, facer realidade o que Francesco Tonucci reiteraba hai uns días na antiga Escola de Maxisterio, que tan ben coñezo, e que xa escribira nos ’90, “A cidade dos nenos”, primeiro os peóns, logo os ciclistas, despois o transporte público e finalmente o privado. A cidade da infancia como modelo…

   Unha cidade, un concello, equilibrado, igualitario, sostible, pacífico, que recupere a ilusión e a alegría que perdeu, o dinamismo cultural e artístico, unha cidade educada e educadora, intelixente, onde os dereitos humanos e os dereitos da infancia non sexan algo retórico, para que nenos e nenas volvan a estar presentes, nas rúas, paseando, xogando, camiñando á escola, onde a mocidade expulsada regrese, e con ela, a alegría, a vida e o futuro.

Moitas grazas polo teu apoio.

Recibe unha aperta afectuosa.

Cordialmente,

Manolo Dios
Candidato ás Primarias de COMPOSTELA ABERTA.
mdiosdiz@gmail.com

No hay comentarios:

Publicar un comentario