A unanimidade coa que os media, aquí e praticamente en todo o mundo, machacan e, de seguido, narcotizan, as conciencias en relación coa morte do inimigo público número 1, Osama Bin Laden, non deixa de sorprenderme. Un está curado de espantos mais a capacidade que temos para deixarnos levar das opinións publicadas ou emitidas parece non ter límites.
Está ben nas películas, licencia para matar, Harry el Sucio, o executor, e demais historias que aplican a lei do máis forte, ou quizais sexa por iso polo que aceptamos con tanta facilidade feitos consumados que fan aborrecer da condición humana.
O mesmísimo Bin Laden, educado e armado polos USA para levantarse contra da URSS en Afganistán, xefe recoñecido e autoproclamado líder de Al Qaeda, confeso promotor dos ataques a Nova Iorque e Washingthon, ou do 11M en Madrid, con miles de mortos, con todo, ten dereitos, si efectivamente defendemos o que dicimos, é dicir, os Dereitos Humanos, a Xustiza Universal, o Tribunal Penal Internacional...
A decisión de non detelo, senon de executalo, de non xuzgalo, senon de facelo desaparecer, non deixa de ser unha vulneración manifesta do dereito internacional. Indigna sobremaneira que esa decisión a tome un Premio Nobel da Paz, o líder do "mundo libre", o presidente dos bos, dos demócratas, dos civilizados...
Agora ben, podemos estar tranquilos, e deus tamén, Osama Bin Laden foi soterrado polo rito musulmán... no fondo do mar !!!. Mellor sería dicir, polo rito "pirata" logo de darlle un tiro de graza na cabeza.
A cultura da violencia pode estar de norabóa. Unha vez máis, sen escrúpulo algún, es la guerra, o Estado máis poderoso do planeta impón a súa lei, coa complicidade e as felicitacións de todos. Sen poñerse colorados, aplauden a decisión, a valentía, a coraxe... de intervir nun país soberano para elimiñar a un verme asqueroso, a unha rata, a un insecto, a iso estaba reducido Osama Bin Laden para aqueles que controlan as opinións públicas e crean os inimigos a nivel mundial.
Festa, alegría ata altas horas da madrugada diante da Casa Branca, berros de USA, USA, USA..., proclamacións solemnes de que "fixemos xustiza", e os acólitos de Obama facendo o triste papel de palmeiros.
Que credibilidade terán agora os Dereitos Humanos, a Xustiza Universal, o Tribunal Penal Internacional... a Cultura da Paz.
Non, así non sustituimos a cultura da forza, do músculo, da barbarie, pola cultura do diálogo, do entendemento e a paz.
¿Cántos Osamas estarán, agora mesmo, planificando accións violentas?
Detelo, xuzgalo e condealo polos seus crimes probados, coas garantías necesarias, sería o propio dun sistema democrático. Executalo extraxudicialmente, facelo desaparecer no fondo do mar, recorda demasiado ós vos da morte de Pinochet, ás accións criminais totalitarias.
¿Acaso ninguén lembra os Xuizos de Nuremberg?, ós tribunais creados para Ruanda, para a Ex- Iugoslavia, por crimes contra da Humanidade?. Está claro que vivimos outros tempos, outra época, a do cinismo e a hipocresía.
Con todo, fronte da indignidade, seguiremos así, a contracorrente, dando a nota, e co ventiño de cara... porque outro mundo é posible, urxente e necesario.
Eu diría a INcultura da violencia
ResponderEliminar