Veño de coñecer unha historia que merece ser contada, especialmente, para os nenos e as nenas que viven o fútbol con paixón. Non a coñecia e agora a comparto. Contáronma en Sáo Paulo, e os paulistas, como todo o mundo sabe, manteñen unha forte rivalidade cos cariocas de Río de Janeiro, tamén en temas futbolísticos. Sen embargo, non dubidan en recoñecer o mérito dunha equipa rival, o Vasco de Gama, o primeiro en incorporar negros na súa aliñación. Durante anos, no Brasil, e en tantos outros lugares, os negros non podían xogar ó futbol. Ate o punto de que un gran xogador negro do Vasco de Gama, non superon dicirme o nome, antes de cada partido, pintaba o seu corpo e cara con polvo branco de arroz para ocultar a súa negritude. Foi denunciado e o Vasco de Gama apartado da liga profesional mais decidiu promover e organizar unha nova liga, con normas novas, aceptando o dereito dos xogadores negros a formar parte das equipas. Hoxe, na súa camiseta oficial, ademais da insignia do club, ten inscritas varias palabras: "Democracia e Inclussao". E a caron das mans superpostas, en branco e negro, "Respeito e Igualdade". Decidin traerlla a miña filla e, de paso, facerme admirador do Vasco...
Benvidas, benvidos, amigas e amigos
A paz é o camiño, e facemos camiño ó andar. A paz é un descubrimento, non unha conquista, dicía, Raimon Panikkar. A guerra e a violencia non son fatalidades biolóxicas. Aprendemos a ser violentos. Por iso temos que "desaprender" para ser pacíficos, que non submisos, nin súbditos, nin mansos. Federico Mayor Zaragoza di que a aprendizaxe da democracia é a pedagoxía da paz. E María Zambrano afirmaba que a paz é moito máis que unha toma de postura, é unha auténtica revolución, un modo de vivir, un modo de habitar o planeta, un modo de ser persoa.
A paz como cultura...
No hay comentarios:
Publicar un comentario