Obama, Premio Nobel da Paz, autoriza execucións sumarias...

Non damos creto. Parece que volve a Rambomanía, por aquelo de que a realidade supera sempre á ficción. Non foi suficiente con Osama Bin Laden. Agora tócalle a quenda a Anuar el Aulaki, sen dúbida un predicador da violencia iemení con nacionalidade estadounidense. Un individuo non moi distinto a eses tele predicadores que invaden a diario os canais das televisións norteamericanas. Tipos cargados de odio e de fanatismo, sectarios e partidarios de resolver os asuntos delicados coa sutileza das bombas lanzadas desde avións non tripulados. Primeiro disparamos e logo xa preguntaremos.

   Pouco importa que estas actuacións vulneren a legalidade internacional ou que provoquen graves danos colaterais como neste caso. Ademais da execución sumaria de Aulaki, na mesma acción foi asasinado outro norteamericano, Samir Khan. Pero, no problem, o ataque está plenamente xustificado. Un informe secreto do Departamento de Xustiza, ¡vaia mascarada!, parece que respalda a legalidade da execución, o que en Palestina e Israel se coñece por "asasinato selectivo".

   Obama, nada menos que Premio Nobel da Paz, autoriza execucións estraxudiciais, violacións manifestas dos dereitos humanos, amparándose nunha máis que dubidosa legalidade. Sería unha actuación de guerra contra dun combatente que ameaza a seguridade dos EE.UU. nada menos.

   Dereito de autodefensa, loita contra do terrorismo internacional, guerra contra Al Qaeda... ampararían estes crimes inmediatamente denunciados polas organizacións de defensa dos dereitos humanos, a Unión Americana de Liberdades Civís ou o Centro de Dereitos Constitucionais. Trataríase, en realidade, de execucións sumarias contra persoas, cidadáns norteamericanos, sen cargos e sen xuízo algún.

   A persistencia, sine die, do estado de guerra contra do terror en USA, permite a eliminación do inimigo, en calquera lugar do mundo, pasándose polo arco de trunfo a legalidade internacional e os dereitos humanos.

   Os medios de comunicación occidentais, incluídos os españois, a penas deron información sobre estas execucións estraxudiciais, mesmo de nacionais norteamericanos. Para que. A quen interesan dúas ratas iemenís menos, aínda que teñan orixe ianqui. Mortos, ben mortos, é como están mellor, como dixera  D. Manuel, o de Vilalba. Ninguén vai chorar por eles. E si o lamentan, son iguais. Filoterroristas...

   A este paso non sei onde imos a parar. Acabaremos mirando todos para outro sitio. Mentres non veñan por nós...

   Sei que existe unha Declaración Universal dos Dereitos Humanos, un Tribunal Penal Internacional, unha Corte Internacional de Xustiza, unhas Nacións Unidas... ¿ou xa non?