Un Espazo Ecogaleguista para toda a sociedade...

SAÚDO E BENVIDA NO ACTO DE ESPAZO ECOGALEGUISTA

25.02.12

       Síntome especialmente honrado e agradecido por escollerme para saudar e dar a benvida a todas as persoas de ben que estades hoxe aquí para botar a andar o ESPAZO ECOGALEGUISTA.

       O fago con cariño, con ilusión, e cos mellores desexos de ánimo e de éxito nesta difícil andaina que comeza, como toda grande camiñada, cun primeiro paso.

       Non é fácil significarse nestes tempos escuros pero, sen dúbida, resulta non só necesario senón imprescindible. Estamos fartos de silencios. Por iso, os máis sinceros parabéns ás persoas que deches o paso, sempre delicado, de aparecer publicamente como promotores e promotoras desta modesta iniciativa. E a todas aquelas que quixeches acompañarnos hoxe aquí, en Compostela. Moitas grazas.

       A verdade é que non sei moi ben por que pensaches en min para facer esta primeira intervención introductoria, de benvida e de saúdo.

       Quizais pola miña traxectoria política, aínda que non é moi distinta á de tantas persoas da miña xeración. Poden variar os momentos e mesmo as siglas, pero chegamos á política por imperativo cívico, na loita antifranquista, pola democracia e as liberdades, sobre todo. E iso, por moito tempo, era e foi a esquerda transformadora, política e social. Sentímonos certamente orgullosos daquela herdanza aínda que non tanto dos resultados, sendo moi importantes, arrastran eivas.

No meu caso, primeiro no movemento estudantil, en Larga Marcha, por certo, nunha ocasión vin unha pintada que poñía, en Ramírez, “Vuelve Larga Marcha” e doume un palpito. Logo sorrín tranquilo. Eu non a pintara...

    Logo en Información Obreira, en Vigo, para ter, posteriormente, un papel moi activo no Partido do Traballo, na UPG (un ano), e en Esquerda Galega, a miña última militancia política.

       Quizais pensaches en min polo meu pasado sindical, como dicía, no movemento estudantil, nos Comités de Curso, primeiro, e logo no nacemento do sindicalismo nacionalista galego, ¡tan difícil, tan custoso!, ¡tan ilusionante!. De maneira moi destacada, como sabedes moitos, na CXTG e na CIG, tanto no ensino como a nivel confederal, ata mediados dos anos ’90, en que definitivamente o deixei, en verdade, moi canso, esgotado, diría.

       Ou quizais algúns valoredes o meu traballo no movemento pacifista, coa fundación e desenvolvemento do Seminario Galego de Educación para a Paz e o seu papel na Coordinadora Galega pola Paz e noutros movementos sociais, particularmente, no Foro Social Galego ou no Foro Mundial de Educación, adscrito, como sabedes, ó Foro Social Mundial, a expresión máis recoñecible do “Outro mundo posible” que soñamos.

       A verdade é que non o sei moi ben por que teño eu que abrir este acto. Quizais por todo a un tempo.

       Ou simplemente porque non había outro, pola idade, porque un xa perdeu o pelo nisto, ou... ¡que sei eu!, por ser picheleiro de pura cepa, de aquí ó lado, da Rúa da Troia.

       En calquera caso, permitídeme que volo agradeza e que en nome da Comisión Promotora do Espazo Ecogaleguista, traslade a todas e todos este mesmo agradecemento e os mellores desexos de que teñamos unha boa xornada, chea de lucidez, de rigor, de esperanza, para sentar as bases dun proxecto que permita, e nos permita a moitos e a moitas, recuperar a ilusión e a paixón pola POLÍTICA con maiúsculas.

       Compartimos un profundo amor por Galicia, pola súa xente, pola nosa lingua e cultura, por iso, reivindicámonos galeguistas e do galeguismo, conectamos firmemente con aquel pensamento e tradición política, fortemente transformador e anovador na súa época, e defendemos un galeguismo para o século XXI, por iso autoproclamámonos neogaleguistas.

       E temos o corazón na esquerda, non o acochamos, ese é o noso centro de gravidade, son sentimos vergoña en proclamalo, desa tradición vimos e nela queremos estar. Iso si, con vocación maioritaria, non testemuñal, galega e internacional, coas raíces nesta terra e neste tempo, coas ponlas, as follas e os froitos, abertos ó mundo enteiro. Na esquerda actuante, transformadora, crítica, asentada nos movementos sociais, en máxico equilibrio con eles, acción social, e acción institucional, integrada nos novos e nos novísimos movementos sociais, no feminismo, no ecoloxismo, no pacifismo, e no 15 M, na demanda dunha democracia xenuína, onde a xente conte, non só sexa contada, cada catro anos, actuando, intervindo, sen paternalismos, sen instrumentalizacións, radicalmente, na profundación democrática.

       Desde a Cultura da Paz e a NonViolencia, na defensa dos dereitos civís e democráticos, do republicanismo e a laicidade. Porque a Cultura da Paz non é só educar para a paz, os dereitos humanos e a democracia, o que en si mesmo é un auténtico programa político, senón tamén a superación da exclusión e a pobreza, o diálogo intercultural, a prevención da paz e a resolución pacífica dos conflitos, a construción dunha auténtica convivencia democrática.

       Non queremos ser un partido tradicional, non nos valen as ferramentas clásicas. Compartimos tamén un profundo desencanto co existente mais pretendemos sumar, para multiplicar, e non restar. Queremos facer políticas transversais, non tanxenciais á nosa sociedade, sen fundamentalismos, axudar, facilitar, favorecer, acordos amplos e consensos, alternativas plurais, abertas, anovadoras, xuntar para ser efectivos, para recuperar a esperanza e a ilusión de tantos desafectos. Con todos, contra ninguén. O noso adversario político, o noso único adversario político é a dereita e os seus modelos autoritarios e retrógrados, regresivos no económico e nos dereitos sociais, profundamente antigalegos. Á dereita política é a quen temos que vencer politicamente, convencendo ó electorado, á maioría da sociedade galega, por iso non chega cun decálogo magnífico de obxectivos políticos. Temos que ser quen de encher cada punto do decálogo con medidas políticas concretas que conecten co sentir maioritario da nosa poboación. Ese é o noso maior desafío.

       O Espazo Ecogaleguista ten vocación unificadora, para iso nacemos, como parte integrante da Iniciativa Ben Común, con quen compartimos obxectivos de renovación, con eles, e con outras formacións  e persoas, compartimos  actividade social, e con todos queremos confluír.

A este proxecto vimos adicando esforzos nos últimos tempos, con esa finalidade estivemos a facer presentacións nas comarcas, para iso nace Espazo Ecogaleguista, para tender pontes, para desfacer muros e valados, desde a esquerda, desde o galeguismo, cos movementos sociais, para toda a sociedade.

Quixerea rematar cunha historia, desas que contamos de cando en vez. Nunha reunión con persoas moi doctas, catedráticos a maioría, hai tempo, tentabamos explicar a importancia da colaboración, da interdisciplinariedade, das equipas, do traballo cooperativo. De repende unha voz poderosa dixo “Nunca se víu a un aguia real voar en bandada”... anímovos a soñar co poder das aguias reais se voasen en bandada.

       Benvidos, benvidas, e bo traballo.