Grazas, moitas grazas...

   

   O Boletín Oficial do Estado (BOE), de onte, luns, día 28 de Novembro, publica o nomeamento de novos vogais do Observatorio Estatal da Convivencia Escolar para os vindeiros catro anos. Alí estou. Moi honrado pola escolla dun Ministro que admiro e recoñezo, antes e despois de chegar a Alcalá 34, D. Angel Gabilondo. E máis aínda por colocarme entre persoas dunha valía extraordinaria, algúns e algunhas das máximas especialistas na materia, no Estado e internacionalmente: María José Díaz-Aguado Jalón, Elena Martín Ortega, Pedro Núñez Morgades, Rosario Ortega Ruiz, Juan Carlos Torrego Seijo ou Nélida Zaitegui de Miguel. Unha enorme responsabilidade que asumo en representación do Seminario Galego de Educación para a Paz e da Fundación Cultura de Paz, un desafío que espero cumprir con esforzo e dedicación, con traballo, con ilusión e con optimismo, aínda que os tempos non son os mellores para a educación.

  Tempos nada fáciles, sen dúbida, nin para a comunidade educativa nin para o conxunto da sociedade. Tempos escuros, quizais de retrocesos manifestos. Quixera estar errado. Nos colexios e nos institutos vívense con frustración. E o clima escolar, sabémolo ben, mellórase co aire que chega de fora e co que respiramos dentro. E hoxe, o que ben de fora síntese xélido, nórdico, mellor xermánico, con sabor a mercados e a mercaderes, a tixeiras e recortes. E o que respiramos dentro, está entre o medo e a resignación, medra o silencio.

   O Observatorio Estatal, como o seu nome indica, está para mirar, para observar, para ver. Pero non só para iso. Tamén ten que diagnosticar. Si. E actuar. Investigar. Dinamizar. Apoiar. Respaldar as boas practicas. Animar. Corrixir erros. Avaliar. Sensibilizar, compartir, cooperar... en tempos de crise, sempre, cando as cousas veñen mal dadas, cando cada quen pretende que a el non lle toque, a miña aula é o meu castelo, cando moitos se poñen á defensiva. Nestes tempos de dificultade precisamos máis afectos, máis emocións, máis sentimentos, a urdime afectiva que dicía Rof Carballo, para mellor compartir, partir con, vivencias, experiencias, saberes, valores... xuntos, iso é convivir, está moi por riba da simple coexistencia.

   E temos experiencias magníficas nos centros escolares, esas que construímos día a día, caladamente, sen dar sentencia. Son, polo mesmo, inexistentes para o conxunto da sociedade. Aquí, en Galicia, e no conxunto do Estado, os profesores e profesoras, pais e nais, alumnos e alumnas, están a poñer o mellor que teñen na mellora da convivencia escolar, con equipos, con mediación, con aulas específicas, con programas formativos, con documentais, con xogos cooperativos, con cariño, todos os días, sen reparar nos horarios, sen compensación algunha, agás a do deber cumprido, xunto coa enorme satisfacción de ver mellorar o clima escolar, dentro e fora das aulas, con tanto esforzo, esa que da a alegría de ver saír a un neno, a unha nena, adiante, contra todo prognóstico, vencendo o pesimismo e a acomodación.

   Con esa ilusión vou ó Observatorio, a aprender, a trasladar esas experiencias, a contribuír, na medida das miñas (nosas) posibilidades a facer das escolas e dos institutos espazos privilexiados para convivir, para compartir, para cooperar, aínda que sexa en tempos escuros... porque, con Victoria Camps, temos que crer na educación, a materia pendente...